Beleidsadviseur: Wendie van der Schuur

Stel jezelf voor:
Ik ben Wendie van der Schuur en ik werk sinds anderhalf jaar als beleidsadviseur bij de ACP. Daarvoor heb ik al een jaar zowel voor de ACP als de NPB pensioenvoorlichting gegeven als projectleider pensioenen (mijn expertise) en sinds anderhalf jaar ben ik dan ook toegevoegd aan het team collectieve belangenbehartiging. 

Wat doe je bij de ACP?
Ik werk bij collectieve belangenbehartiging. Dit houdt in dat ik me onder andere bezighoud met het regelen van de politiecao en het (vroeg)pensioen. Tijdens overleggen hierover met de werkgever en het ministerie zet ik me in voor goede arbeidsvoorwaarden, zodat de politie een mooie werkgever blijft voor zijn werknemers. Afgelopen maanden maakte ik me bijvoorbeeld heel erg druk over het Individueel Keuzebudget (IKB).  Ik vind dit heel erg interessant. 

Waarom ben je bij de ACP gaan werken?
Omdat ik het een heel erg belangrijk vind om naast politiemensen te staan. Zij zijn een cruciaal onderdeel in onze maatschappij. Ik zou het niet durven, om als agent op straat te werken, maar ik ondersteun wel graag. In eerste instantie dus op het gebied van pensioen, maar ik ben blij dat ik me nu veel breder in kan zetten. 

Wat wil je voor de leden bereiken?
Mijn persoonlijke missie is dat de ACP super laagdrempelig is en dat mensen ons benaderen als ze ergens mee zitten. Dat kan heel praktisch zijn, bijvoorbeeld hoe het zit met bepaalde arbeidsvoorwaarden, maar ook persoonlijk. Laatst had ik een gesprek met een politieman die met pensioen is. Hij vertelde mij dat hij nu zijn hele politiecarrière met de mooie, maar ook zware momenten, steeds voorbij zag komen en dat dit echt impact had op zijn dagelijkse leven. Daarom wil ik dat deze mensen ook bij ons blijven komen, zodat we er niet alleen voor hen kunnen zijn tijdens hun carrière, maar ook daarna. 

Noem een mooie anekdote die je hebt meegemaakt:
Ik was aanwezig tijdens de RVU-demonstraties in Den Haag. Dit zijn echt de dagen waarbij ik zie hoe belangrijk het werk van de vakbond is. Ik mocht zelf op de zeepkist staan om ons verhaal te vertellen, maar dit doe ik niet zonder dat ik gesproken heb met de aanwezige politiemedewerkers. Zij zijn degene die mij kunnen vertellen waarom het vroegpensioen zo belangrijk is. Het gaat hen niet alleen om fysieke uitputting, maar het gaat veel dieper. Het verplaatsen van dode lichamen, het geweld en het reanimeren van kinderen, dat raakt dat mij persoonlijk. Ik heb zelf drie kinderen en je moet er toch niet aan denken dat er wat met hen gebeurt. De politiemensen en andere hulpverleners zijn degene die je nodig hebt, ze maken zoveel mee in een korte tijd, dat moeten we echt niet onderschatten. Dit is ook precies de reden dat ik elke dag weer een stapje harder loop voor deze baan: om het goed te doen voor de politieman of vrouw.