Medewerker ledencontactcentrum: Isabel

Stel jezelf voor: 

Ik ben Isabel, ik ben 24 jaar. Ik kom uit Arnhem en woon hier in de mooie 7 straatjes. Ik ben een medewerker van het Leden Contactcentrum (LCC) van de ACP. Dit doe ik met veel plezier. In het dagelijks leven doe ik graag creatieve dingen, zoals armbanden maken. 

Wat doe je bij de ACP? 

Ik werk als juridisch medewerker bij het LCC. Het LCC is de afdeling binnen de ACP waar alle vragen binnenkomen. Zowel juridisch als niet juridisch. Wij filteren deze vragen en zetten de vragen uit bij de juiste afdelingen. En we beantwoorden ook zelf vragen. Dit zijn de kortdurende vragen. Bijvoorbeeld over verlofafwijzingen, pensioen, dienstongevallen, beroepsziektes, salaris, rooster vragen, etc. Heeft iemand langdurige juridische bijstand nodig, dan maken we een dossier aan, waarmee onze juristen aan de slag gaan. Hierbij kan je denken aan ziekte of dienstongevallen. 

Waarom ben je bij de ACP gaan werken? 

Ik ben hier als stagiaire terecht gekomen en blijven hangen. Ik deed HBO rechten en in mijn derde jaar moest ik stage lopen. Mijn moeder was ooit werkzaam bij de ACP als belangenbehartiger, dus zij kende de organisatie. Ik vroeg aan haar of de vakbond niet iets voor mij zou zijn en zij reageerde enthousiast. Zelf leek het me ook heel interessant, zeker omdat je ziet dat in andere bedrijfstakken de vakbonden steeds minder leden krijgen, terwijl bij de politie nog 80% lid is. Daarnaast ben ik ook erg betrokken bij politiemedewerkers, omdat mijn ouders beiden bij de politie werken. 

Wat wil je voor de leden bereiken? 

Een gezonde politieorganisatie zonder capaciteitsproblemen, waarbij iedereen zich gezien, gehoord en veilig voelt en waarbij iedereen gemotiveerd is. Ik vind het van belang dat de vakbond een rol kan spelen in het doorbreken van de vicieuze cirkel van uitval, ziekte en roosterdruk etc. En natuurlijk moeten mensen met plezier naar hun werk gaan. Ik probeer hier zelf met mijn collega’s bij te dragen, door de leden zo goed mogelijk te woord te staan en te helpen waar het kan. 

Noem een mooie anekdote die je tijdens het werk hebt meegemaakt: 

Ik heb niet één anekdote die naar boven komt, maar ik denk vooral aan de leden met wie ik wat langduriger contact heb. Mensen die mij kennen bij naam, die elke keer blij en opgelucht zijn als we met elkaar telefonisch kunnen sparren en ook uitspreken dat ze het waarderen wanneer je ze een luisterend oor biedt. Dat iemand tegen je zegt: ik ben nu een stuk rustiger, doordat je echt mijn verhaal hebt aangehoord en me goede tips gaf. Dat geeft voldoening, omdat je iemand echt kan helpen.